اصل موضوعه یا بُنداشت


اصل موضوعه یا بُنداشت به حکمی گفته می‌شود که بدون اثبات و به شکل پیش‌فرض پذیرفته
شود و از روی آن سایر گزاره‌ها استخراج می‌شوند. اصول موضوعه می‌توانند بدیهی نباشد،
اما به هر حال نقطهٔ آغازِ کار است و به همین دلیل نمی‌توان آن‌ها را از هیچ گزارهٔ دیگری
استخراج کرد.
حکم‌هایی که به یاری اصل‌ها ثابت می‌شوند، قضیه تام میگویند. در سیستم‌های مبتنی بر
 اصل موضوع چند اصل بدون اثبات پذیرفته می‌شود و بقیه احکام و قضایا بر اساس این اصول
 و با توجه به قواعد منطقی اثبات می‌شود.
اصل‌ها و قضیه‌ها را برای نخستین بار، دانشمندان یونانی وارد دانش کردند.ارشمیدس (قرن
سوم پیش از میلاد) در کتاب‌های خود، بارها از اصل و قضیه استفاده کرده است. تا سرانجام 
اقلیدس (سده سوم پیش از میلاد) در "اصول " خود در سیزده کتاب، اصل‌ها و قضیه‌های
هندسی را منظم کرده است.بعضی از اصل‌ها را، اقلیدس پوستلا (خواست) نامیده است.
برای نمونه نخستین پوستلا در "اصول" اقلیدس، به این ترتیب تنظیم شده است:


 "دو نقطه را می‌توان به وسیله خط راست به هم وصل کرد."